Δείτε το βίντεο !!!
Μάχη των Θερμοπυλών
Αφού διαβάσετε προσεκτικά τα κείμενα που ακολουθούν απαντήστε γραπτά στις εξής ερωτήσεις:
Η Α΄ ομάδα : Ποιοί; Πότε;
Η Β΄ ομάδα:Πού; Πώς;
Η Γ΄ ομάδα:Ποια ήταν τα αποτελέσματα;
Μάχη των Θερμοπυλών | |
---|---|
Περσικοί πόλεμοι | |
![]() Ο Λεωνίδας όπως απεικονίζεται σήμερα στο μνημείο των Θερμοπυλών | |
Χρονολογία: 480 π.Χ. | |
Τόπος: Θερμοπύλες | |
Έκβαση: Νίκη των Περσών | |
Μαχόμενοι | |
Έλληνες | Πέρσες |
Αρχηγοί | |
Λεωνίδας | Ξέρξης |
Δυνάμεις | |
7000 (Ηρόδοτος) με την άποψη του ταυτίζονται οι σύγχρονοι ιστορικοί | 1.700.000 (Ηρόδοτος), 1.200.000 (Νέπως) 600.000 (σύγχρονοι ιστορικοί) |
Απώλειες | |
2400 (πιθανές απώλειες, δεν έχουν υπολογιστεί με ακρίβεια) | 20.000 με 30.000 (πιθανές απώλειες, δεν έχουν υπολογιστεί με ακρίβεια) |
Μάχες των Περσικών Πολέμων |
---|
Προοίμιο: Ιωνική Επανάσταση Μαραθώνας – Θερμοπύλες – Αρτεμίσιο – Σαλαμίνα Πλαταιές – Μυκάλη |
Ο στρατός του Ξέρξη

Η στάση των Ελλήνων
Οι Έλληνες το φθινόπωρο του 481 π.Χ. συγκάλεσαν πανελλήνιο συμβούλιο στο ναό του Ποσειδώνα στη Κόρινθο. . Έτσι στο συμβούλιο αποφασίστηκαν τα εξής:- Δημιουργία γραμμής άμυνας στα στενά των Τεμπών με αποστολή δύναμης 10.000 ανδρών υπό τις διαταγές του Θεμιστοκλή του Αθηναίου και του Ευαίνετου του Σπαρτιάτη.
- Την ανώτατη ηγεσία στρατού και στόλου να έχει η Σπάρτη με στρατηγό το βασιλιά Λεωνίδα και ναύαρχο τον Ευρυβιάδη.
- Να πολεμήσουν μέχρι θανάτου τους Πέρσες εισβολείς.
- Να τιμωρήσουν όσους Έλληνες πολεμήσουν στο πλευρό των εισβολέων και να αφιερώσουν στο μαντείο των Δελφών το ένα δέκατο των περιουσιών τους.
Διάταξη των αντιπάλων και μορφολογία του πεδίου
Έτσι, το 480 π.Χ. ο συμμαχικός ελληνικός στρατός με διοικητή τον βασιλιά της Σπάρτης, Λεωνίδα, έφθασε στις Θερμοπύλες. Ο αριθμός των Ελλήνων ήταν 7.000 οπλίτες.Ο συμμαχικός ελληνικός στρατός είχε φτάσει στις Θερμοπύλες τέλη Ιουλίου. Δυο μέρες μετά τους Έλληνες έφτασαν και οι Πέρσες. Οι Πέρσες στρατοπέδευσαν μπροστά από τις Θερμοπύλες, ανάμεσα στους ποταμούς Ασωπό και Μέλανα. Το στενό των Θερμοπυλών είχε τότε 9 χιλιόμετρα μήκος και 12 μέτρα πλάτος. Ο Ηρόδοτος παραδίδει ότι ήταν τόσο στενό που πέρναγε μια άμαξα προς μια κατεύθυνση τη φορά. Σήμερα το τοπίο έχει αλλάξει κατά πολύ λόγο των προσχώσεων του Σπερχειού.
Διαπραγματεύσεις
Ο Ξέρξης όντας μπροστά σε έναν συνασπισμό Ελλήνων στις Θερμοπύλες, φαντάστηκε ότι με μια απλή επίδειξη του στρατού του και με τις γνωστές έχθρες μεταξύ των Ελλήνων, ο συμμαχικός στρατός θα διαλυότανε σε λίγες μέρες από μόνους του. Τη πρώτη φορά ο Τραχίνιος που συνόδευε τον Πέρση κήρυκα είπε ότι τα βέλη των Μήδων είναι τόσα που θα καλύψουν τον ήλιο. Τότε ένας γνωστός Σπαρτιάτης ονόματι Διηνέκης είπε λακωνικά: «Ωραία, τότε θα πολεμήσουμε υπό σκιά». Γυρνώντας άπρακτοι λοιπόν τους ξανά έστειλε ο Ξέρξης με τη διαταγή να υποσχεθούν πολύ πλούσια ανταλλάγματα στον Λεωνίδα για να παραδώσει τα όπλα του. Ο Σπαρτιάτης βασιλιάς έδωσε την ηρωικότερη των φράσεων: «μολών λαβέ» (=«αφού / εφόσον έρθεις, πάρ'τα» ή κατά την πιο γνωστή μετάφραση «έλα να τα πάρεις»).Έναρξη των συγκρούσεων
Ύστερα από αναμονή πέντε ημερών και δεχόμενος αυτήν την απάντηση ο Ξέρξης έχασε την υπομονή του. Διέταξε να επιτεθούν πρώτα οι Μήδοι, γνωστοί για την ανδρειοσύνη τους, μαζί με τους Κίσσιους ενώ να τους υποστηρίξουν οι στρατιώτες που ήταν συγγενείς των νεκρών της μάχης του Μαραθώνα. Με αυτό τον τρόπο ήθελε να πολεμήσουν οι Πέρσες με πάθος για εκδίκηση. Λόγω της στενότητας του περάσματος, οι Πέρσες διοικητές κάθε τμήματος, δεν μπορούσανε να στείλουν όλο τον στρατό που διοικούσανε για να δώσει μάχη με τους Έλληνες αλλά στέλνανε κύματα μαχητών κάθε φορά. Οι Έλληνες παρατάχθηκαν στο πρώτο στενό να δώσουν τη μάχη και συγκεκριμένα στη πρώτη γραμμή παρατάχθηκαν οι Οπούντιοι Λοκροί.Ο τρόπος μάχης δόθηκε ως εξής: Οι Πέρσες στέλνανε συνεχόμενα τμήματα στρατού ώστε να καταπονήσουν τους λιγότερους Έλληνες. Αντίστοιχα οι Έλληνες είχανε χωριστεί κατά τμήματα, κατά πόλεις, ενώ πήρανε θέσεις το ένα τμήμα πίσω από το άλλο. Έτσι όταν το τμήμα που πολεμούσε είχε πολλές απώλειες ή είχε κουραστεί αποσυρότανε πίσω και τη θέση του έπαιρνε το επόμενο τμήμα. Οι Έλληνες συνηθισμένοι να πολεμούν σε διάταξη φάλαγγας είχανε εκπαιδευτεί στους γρήγορους και συντονισμένους ελιγμούς ολόκληρων στρατών και η εναλλαγή αυτή, των τμημάτων, ήταν ένας από τους ευκολότερους ελιγμούς στον οποίο εκπαιδευόντουσαν.
Ο οπλισμός ήταν επίσης ένα πλεονέκτημα των Ελλήνων. Οι Πέρσες είχαν πάρα πολύ ελαφρύ οπλισμό, σχεδόν ανύπαρκτη πανοπλία και η ασπίδα τους ήταν σχεδόν ολόκληρη ψάθινη. Αντίθετα ο Έλληνας φαλαγγίτης είχε πολύ βαρύ οπλισμό με μόνα τα μάτια τους φαινόντουσαν κάτω από τις σχισμές της περικεφαλαίας και το υπόλοιπο σώμα καλυπτόταν από θώρακα, κνημίδες, περιβραχιόνια και μια μεγάλη στρογγυλή ορειχάλκινη ασπίδα. Ακόμα το δόρυ τους ήταν μακρύτερο από των αντιπάλων τους και όταν έπεφτε πάνω σε περσική ασπίδα, την διαπερνούσε και χτύπαγε τον άνθρωπο που βρισκόταν από πίσω.
Όσο περνούσε η ώρα, η ορμή των αλαζονικών Μήδων ανακόπηκε, δημιουργώντας ένα κύμα υποχωρούντων ανατολιτών. Βλέποντας αυτά ο Ξέρξης στην τελευταία μάχη της πρώτης ημέρας αποφάσισε να στείλει στην μάχη την προσωπική του φρουρά, τους «Αθάνατους» με τον ίδιο τον Υδάρνη επικεφαλή. Ο Λεωνίδας έθεσε τους Σπαρτιάτες ως πρώτο τμήμα που θα αντιμετώπιζε τους «Αθάνατους» και εφάρμοσε τον αμυντικό-επιθετικό σχηματισμό φάλαγγας. Το σχέδιο προέβλεπε κίνηση των 300 προς τα εμπρός στη πρώτη φάση δηλαδή στο πρώτο στενό, φάση επίθεσης, την κίνηση προς τα πίσω ύστερα δηλαδή στο δεύτερο στενό μπροστά από το τείχος, φάση τακτικής υποχώρησης, ενώ τέλος αιφνιδιαστική κίνηση προς τα εμπρός, φάση αντεπίθεσης. Με αυτό τον τρόπο οι Σπαρτιάτες προσποιούνταν ότι υποχωρούσανε τραβώντας, παρασύροντας πολλούς Πέρσες στη θανατηφόρα παγίδα, ενώ ύστερα ανέστρεφαν το μέτωπο δίνοντας άλλη μια σφοδρή σύγκρουση με της ασπίδες τους πάνω στο μέτωπο των ελαφροντυμένων Περσών. Ο ελιγμός εκτελέστηκε άριστα και πολλοί από τους επίλεκτους Πέρσες βρέθηκαν νεκροί. Αποτέλεσμα ήταν να τους τρέψουν σε άτακτη φυγή ενώ πολλοί από αυτούς έπεφταν από τον γκρεμό στη θάλασσα, λόγο του της στενότητας του εδάφους και της πίεσης που ασκούσανε οι πάνοπλοι Σπαρτιάτες. Ο Ηρόδοτος παραδίδει ότι ο Ξέρξης αντικρίζοντας το επίλεκτο σώμα να υποχωρεί αναπήδησε τρεις φορές στο θρόνο του, από όπου παρακολουθούσε τον όλο αγώνα.
Η επόμενη μέρα στα στενά, έκτη μέρα από όταν έφτασαν οι Πέρσες και δεύτερη μέρα συγκρούσεων, βρήκε τους Έλληνες με ηθικό ακμαίο. Ο Ξέρξης έστειλε κατά κύματα τους στρατιώτες του χωρίς διακοπή μέχρι να πέσει ο ήλιος. Ήθελε να κουράσει τους Έλληνες. Μέχρι και το μεσημέρι, τα τμήματα των Ελλήνων εναλλάσσανε τη πρώτη θέση για να ξεκουραστούν οι μαχητές που πολεμούσανε. Όμως από το μεσημέρι και έπειτα, όπως μας παραδίδει ο Διόδωρος, τα τμήματα της πρώτης γραμμής αρνήθηκαν να αλλάξουν με τα ξεκούραστα γιατί είχανε σκοτώσει ήδη πολλούς βάρβαρους και η δίψα τους για να πραγματοποιήσουν και άλλες πράξεις ανδρείας δεν είχε σβήσει. Ο περσικός στρατός υποχώρησε για άλλη μια φορά άπραγος και νικημένος. Μετά το τέλος της δεύτερης μάχης δόθηκαν αριστεία. Οι ηρωικότερη όλων ήταν οι Σπαρτιάτες Διηνέκης, που έδωσε και τη περίφημη απάντηση περί σκιάς, οι Αλφεός και Μάρων, γιοι του Ορσίφαντου και ο Θεσπιέας Διθύραμβος του Αρματίδη.
Η προδοσία
Αγανακτισμένος ο Ξέρξης συγκάλεσε συμβούλιο. Τότε ένας Έλληνας που γνώριζε τη περιοχή, ο Εφιάλτης του Ευρυδήμου, παρουσιάστηκε μπροστά στο Ξέρξη. Του δήλωσε ότι γνώριζε ένα κρυφό πέρασμα πίσω από τις γραμμές των Ελλήνων και ότι μπορούσε ο ίδιος να οδηγήσει εκεί το στρατό του έναντι αδράς χρηματικής αμοιβής. Ο Ξέρξης συμφώνησε και ζήτησε από τον Υδάρνη να πάρει τους «Αθάνατους» και όσους άνδρες κρίνει απαραίτητο και να ακολουθήσει τον Εφιάλτη. Με 20.000 άνδρες ο Υδάρνης και ο Εφιάλτης ξεκινήσανε βράδυ. Όλη τη νύχτα διασχίζανε την Ανοπαία Ατραπό, καλυμμένοι από βελανιδιές. Λίγο πριν χαράξει έφτασαν στην έξοδο, εκεί που βρισκόντουσαν οι Φωκείς. Αυτοί μόλις που είχανε αντιληφθεί τους Πέρσες και δεν είχανε λάβει τις κατάλληλες θέσεις. Οι Πέρσες με τα τόξα τους κρατούσανε τους Φωκείς μακριά τους, λόγο του ανώμαλου εδάφους. Ο διοικητής της ελληνικής φρουράς, διέταξε να υποχωρήσουν σε υψηλότερο σημείο ώστε να μην τους φτάνουν τα εχθρικά βέλη αλλά και αναγκάζοντας τους Πέρσες να τους ακολουθήσουν. Ο Υδάρνης όμως άφησε μια φρουρά να κυκλώσει τους Φωκείς στο ύψωμα και οι υπόλοιποι Πέρσες κατηφόρισαν για να βρεθούν στα νώτα των Ελλήνων.Η είδηση φτάνει στο στρατόπεδο των Ελλήνων
Όταν το πρωινό εκείνο ο μάντης Μεγιστίας, στο στρατόπεδο των Ελλήνων, έκανε τις συνηθισμένες θυσίες, είδε δυσοίωνα μηνύματα. Ο θάνατος, είπε, θα ερχότανε σήμερα να βρει τους υπερασπιστές των Θερμοπυλών. Ύστερα από λίγο ένας Έλληνας αποστάτησε από το στρατόπεδο του Ξέρξη και πήγε στον Λεωνίδα να τον προειδοποιήσει για τη κίνηση του Υδάρνη, ο Έλληνας αυτός ήτανε ο Τυρραστιάδης από την Κύμη. Οι «ημεροσκόποι» του Έλληνα βασιλιά, επιβεβαίωσαν την είδηση. Ένα απόσπασμα εχθρών έκανε κυκλωτική κίνηση. Αμέσως ο Λεωνίδας συγκάλεσε συμβούλιο. Εκεί αποφασίστηκαν τα εξής:- Κάθε ελληνική πόλη θα απέσυρε τις δυνάμεις τις διότι θα ήταν ανούσιο να χαθούνε τόσοι μαχητές την ώρα που, αφού ήταν προδιαγεγραμμένη η ήττα τους, μπορούσανε να δώσουνε μάχη σε άλλο σημείο εναντίον των Περσών.
- Όσο οι σύμμαχοι Έλληνες θα αποσύρανε τις δυνάμεις τους, το στενό θα το κρατούσανε οι 300 Σπαρτιάτες.
- Οι 700 Θεσπιείς κάνοντας αναφορά στον κοινό πρόγονο των Λακεδαιμονίων και των ίδιων, τον ημίθεο Ηρακλή, δήλωσαν ότι δεν εγκαταλείπουν τις θέσεις τους. Ο Λεωνίδας καθώς πολλοί από αυτούς είχανε διακριθεί, για τη γενναιότητα τους, στη μάχη δέχθηκε τη προσφορά τους να μείνουν στο πλευρό των 300.
- Ο Λεωνίδας δεν άφησε από τα στενά, να αποχωρήσουν, οι 400 Θηβαίοι. Γνωρίζοντας ότι η Θήβα είχε φιλοπερσικά αισθήματα φοβήθηκε μήπως προξενούσανε προβλήματα στην υποχώρηση των υπολοίπων Ελλήνων και τους κράτησε μαζί του για ασφάλεια των υποχωρούντων αποδεικνύοντας για ακόμα μια φορά το μεγαλείο της ευφυΐας του και συμπόνιας προς τους συμμάχους του.
- Ταυτόχρονα δόθηκε εντολή στον σύνδεσμο, του ελληνικού στρατού με τον στόλο στο Αρτεμίσιο, τον Αμβρώνιχος του Λυσικλέους από την Αθήνα, σε περίπτωση που δεν έμενε ζωντανός κανένας στο στενό των Θερμοπυλών να διατάξει υποχώρηση του στόλου στη Σαλαμίνα.
Η τρίτη και τελευταία μάχη
Ο Ξέρξης έδωσε εντολή για επίθεση λίγο μετά τις δέκα το πρωί στις 4 του Αυγούστου του 480 π.Χ. Οι Έλληνες δεν στάθηκαν να πολεμήσουν στο στενό χώρο αλλά βγήκανε σε σχηματισμό φάλαγγα στον ανοιχτό χώρο. Οι περσικές δυνάμεις τους κύκλωσαν και άρχισε μια άγρια μάχη. Ο ηρωισμός των Ελλήνων έφτασε στα όρια του, σκοτώνοντας μάλιστα και πολλούς Πέρσες ευγενείς όπως τα ξαδέρφια του Ξέρξη, Αβροκόμα και Υπεράνθη, ώσπου σε μια στιγμή ο βασιλιάς Λεωνίδας έπεσε νεκρός. Τέσσερις φορές προσπάθησαν οι Πέρσες να πάρουν το σώμα του, αλλά και τις τέσσερις προστατεύτηκε από τους Σπαρτιάτες οι οποίοι κατόρθωσαν και πήραν πίσω το σώμα του βασιλιά τους. Τότε φάνηκε ο Υδάρνης από τα νώτα των Ελλήνων και ξεκίνησε μια πιο άγρια σφαγή με τους Έλληνες να υποχωρούν γύρω από το λόφο του Κολωνού όπου οι Έλληνες συνέχισαν να μάχονται με νύχια και με δόντια, αφού όλα τα όπλα τους είχαν σπάσει, όπως παραδίδει ο Ηρόδοτος στο κείμενο του. Ο Ξέρξης φοβούμενος κι άλλες απώλειες διέταξε τους τοξότες του να σκοτώσουν τους Έλληνες οι οποίοι εξαντλημένοι σκοτώθηκαν μέχρι και τον τελευταίο πίσω από το λόφο Κολωνό. Οι μόνοι που παραδόθηκαν είναι οι Θηβαίοι που δήλωσαν πως «μηδίζουν» και υπακούουν στη θέληση του μέγα βασιλιά της Περσίας. Αλλά αυτοί αντιμετώπισαν το σκληρό πρόσωπο του Ξέρξη, αφού όλοι σφραγίστηκαν στο μέτωπο με τα βασιλικά στίγματα, που δήλωναν τους δειλούς στο πεδίο της μάχης.
Το τέλος της μάχης
Το τέλος της μάχης βρήκε τον Εφιάλτη και τον Υδάρνη πλούσιους από τα δώρα του Ξέρξη, τους Θηβαίους ατιμασμένους, το περσικό στρατό δοξασμένο για την «νίκη» του, τον μισό ελληνικό στρατό σφαγιασμένο και τον υπόλοιπο υποχωρούντα μπροστά στη κοσμοπλημμύρα των Περσών. Μια τελευταία λεπτομέρεια έμενε να ολοκληρώσει, ο σκληρός Πέρσης ηγεμόνας, τον θρίαμβο του. Διέταξε να βρουν το σώμα του Λεωνίδα και να του το φέρουν μπροστά του. Όταν βρέθηκε και το αναγνώρισε και ο Δημάρατος, διέταξε να το αποκεφαλίσουν και να καρφώσουν το κεφάλι του Λεωνίδα σε έναν πάσσαλο να θυμίζει σε όλους τι παθαίνουν αυτοί που αρνούνται αχάριστα, τις προσφορές του. Αργότερα οι Σπαρτιάτες πήρανε το ακέφαλο σώμα του Λεωνίδα και το θάψανε.Υστεροφημία
Έπειτα από αυτά, στο πεδίο της μάχης των Θερμοπυλών στήθηκε μία επιγραφή που έγραφε: «Ω ξειν, αγγέλλειν Λακεδαιμονίοις, ότι τήδε κείμεθα, τοις κείνων ρήμασι πειθόμενοι.» που σημαίνει: «Ω ξένε, ανάγγειλε στους Λακεδαιμόνιους, ότι εδώ κειτόμαστε (νεκροί), πιστοί στο καθήκον που μας ανέθεσαν.»Από το τέλος εκείνης της πολύνεκρης μάχης, μέχρι και σήμερα, η θυσία του Λεωνίδακαι τόσων αντρών, σε εκείνο το σημείο, αποτελεί λαμπρό παράδειγμα ηρωισμού και αλτρουισμού.
Εικόνες
Σημειώσεις
- Στα νέα ελληνικά η φράση «μολών λαβέ» αποδίδεται: «αφού / εφόσον έρθεις, πάρ'τα» ή κατά την πιο απλή και γνωστή μετάφραση: «έλα να τα πάρεις». Αυτή η απόδοση χρησιμοποιήθηκε σε αφίσες και στον ελληνοϊταλικό πόλεμο του 1940.
- Οι Σπαρτιάτες ήταν οι καλύτεροι μαχητές του αρχαίου κόσμου, και αυτό πήγαζε απο το γεγονός οτι απο μικρά παιδιά είχαν εκπαιδευτεί στην τέχνη του πολέμου και φυσικά είχαν λάβει μέρος και σε πάρα πολλές μαχες την περίοδο εκείνη. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα μια τέλεια συνεργασία μεταξύ των στίχων της φάλαγγας.
- Η φρουρά των «Αθανάτων» ονομάζονταν έτσι διότι μόλις πέθαινε κάποιος από τα μέλη της στη μάχη τον αντικαθιστούσε αμέσως κάποιος άλλος με αποτέλεσμα ο αριθμός τους να παραμένει πάντα σταθερός, στους 10.000 άνδρες.
- Ο Δημάρατος ήταν βασιλιάς της Σπάρτης που εξορίστηκε και βρήκε καταφύγιο στην αυτοκρατορική αυλή του Ξέρξη. Ήθελε να ανακτήσει το θρόνο του πίσω για αυτό του έδινε πάντοτε ορθές συμβουλές. Όταν τον ρώτησε ο Ξέρξης γιατί οι Σπαρτιάτες καλλωπίζονται και εάν υπάρχει πιθανότητα οι Έλληνεςνα υποχωρήσουν μπροστά στη δύναμη του περσικού στρατού. Ο Δημάρατος του απάντησε ότι το έχουν έθιμο οι Σπαρτιάτες πριν πάνε στη μάχη να φροντίζουν το σώμα τους και πιο πολύ τα μαλλιά τους μήπως και πεθάνουν πάνω στη μάχη. Επίσης ότι κάθε μάχη οι Σπαρτιάτες την αντιμετωπίζουν ως τελευταία.
- Δείτε περισσότερες πληροφορίες !!!Μπορείτε να κάνετε το τεστ για να βεβαιωθείτε για τις γνώσεις σας!!!
- ΙΣΤΟΡΙΚΟ-ΧΑΡΤΕΣ-ΤΕΣΤ !
Διαβάστε το ποίημα του Καβάφη Θερμοπύλες!
Θερμοπύλες
Τιμή σ' εκείνους όπου στην ζωή τωνώρισαν και φυλάγουν Θερμοπύλες.
Ποτέ από το χρέος μη κινούντες·
δίκαιοι κ' ίσοι σ' όλες των τες πράξεις,
αλλά με λύπη κιόλας κ' ευσπλαχνία·
γενναίοι οσάκις είναι πλούσιοι, κι όταν
είναι πτωχοί, πάλ' εις μικρόν γενναίοι,
πάλι συντρέχοντες όσο μπορούνε·
πάντοτε την αλήθεια ομιλούντες,
πλην χωρίς μίσος για τους ψευδομένους.
Και περισσότερη τιμή τους πρέπει
όταν προβλέπουν (και πολλοί προβλέπουν)
πως ο Εφιάλτης θα φανεί στο τέλος,
κ' οι Μήδοι επί τέλους θα διαβούνε.
Κωνσταντίνος Π. Καβάφης
Ακούστε το ποίημα μελοποιημένο!
θερμοπύλες-τραγούδι
Δείτε το ποίημα σε βίντεο με μουσική!
θερμοπύλες ποίημα-βίντεο με μουσική
Τι σημαίνει σήμερα Εφιάλτης;
Εφιάλτης (όνειρο)
Ο όρος Εφιάλτης χρησιμοποιείται για να περιγράψει ένα όνειρο που προκαλεί μια δυνατή δυσάρεστη αισθηματική αντίδραση σε αυτόν που το βιώνει. Η αντίδραση συνήθως είναι φόβος ή τρόμος, προκαλεί ακόμα και αισθήματα πόνου, πνιγμού και θανάτου, ενώ πολλές φορές δημιουργεί την αίσθηση ότι κάποιος πέφτει από μεγάλο υψόμετρο. Τέτοια όνειρα οφείλονται σε σωματικές διαταραχές όπως υψηλό πυρετό, ή και σε ψυχολογικές διαταραχές όπως ψυχολογικό τραύμα και άγχος, ωστόσο τις περισσότερες φορές η εμφάνιση τους δεν έχει κάποια φανερή αιτία. Αν κάποιο άτομο έχει βιώσει μια ψυχολογικά τραυματική εμπειρία στη ζωή του, για παράδειγμα, εάν έχει βασανιστεί σωματικά τότε αυτή η εμπειρία θα επανέλθει στα όνειρά του προκαλώντας εφιάλτη. Αυτοί που βιώνουν ένα εφιάλτη συνήθως ξυπνούν με αίσθημα έντονου άγχους και είναι δύσκολο να πάνε για ύπνο για πολλή ώρα.Οι εφιάλτες είναι κοινοί στη ζωή κάποιου, ωστόσο πολλές φορές είναι τόσο έντονοι και εμφανίζονται τόσο συχνά που μπορούν να επέμβουν στον ύπνο κάποιου και μπορεί να προκαλέσουν σε μερικά άτομα να αναζητήσουν ιατρική βοήθεια.
Μια άλλη παρουσιαση της μάχης.Από τον Ηρόδοτο και τον Διόδωρο τον Σικελιώτη.
Θέλεις να τη δεις;
χάρτης με κίνηση-η μάχη
Δείτε μια ταινία της εκπαιδευτικής τηλεόρασης για τη μάχη των Θερμοπυλών!
ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ-ΘΕΡΜΟΠΥΛΕΣ
Θέλετε να γράψετε ή να ζωγραφίσετε κάτι που σας έκανε εντύπωση;